Erika T. Rivera

Ang napili kong artikulo ay medyo nakakalito nung una sapagkat ang akala ko ay tungkol ito sa pagluluksa para sa mga yumaong mahal sa buhay ng isang tao, ngunit iba pala. Pero medyo may kinalaman din ito sa pagkamatay ng mga taong may kinalaman o relasyon sa iyo. Maaring naging kaibigan mo, nakausap mo lang, o nakasama mo sa isang lugar, o isang taong nakapekto sa buhay sa isang paraan o maraming paraan. Marami palang aspeto ang pagluluksa ng isang tao. Kung iisipin mo and dapat na matagal ipagluksa ay ang mga mahal mo lng sa buhay o mga kamaganak mo. Sa kabilang banda may mga tao palang mataagl maapektohan sa pagkamatay ng isang taong hindi mo naman kamaganak.

Sa totoo lang, talaga palang makabuluhan ang artikulong napili ko dahil ang pinaguusapan ditto ay ang panahon ng dikdadoryang Marcos kung saan ang dalawang sikat na guro, manunulat at intelektuwal na sina Rene Villanueva at Monico Atienza na talagang sikat at tanyag nung kapanahunan nila dahil sa tapang at lakas ng loob nila. Sila ung mga tipo na tao na walang kinakatakutan, walang kinikilingan basta lamang maisulat at maipahayag ang mga katotohanan para sa akin ang ganitong klase ng mga tao ay dapat hangaan, sapagkat may sarili silang paninindigan. Ang dalawang taong ito ay namatay sa panahon ni Marcos dahil sa pagiging tapat nila sa serbisyo sa taong bayan, sa kanilang mga istudyante. At marahil hindi sila sangayon sa pamamamalakad ng administrasyon kaya tinitira nila ang kabulukan ng administrasyong Marcos. Hay grabe naman talaga ang panahong iyon talagang napakaraming namatay, pinaslang at napinsala noon lalong-lalo na ang mga mamahayag, journalist na naguulat at nagsasabi ng katotohanan. Ang gusto kasi ni Marcos ang lahat ay manahimik at sumangayon sa pamamahala niya o kung hindi naman ay dapat ang balitang ilalabas noon ay ang mga makakabuti o papanig sa kanyang administrasyon. Buti nalang talaga hindi pa ako buhay noong panahong ito kasi baka hindi kayanin ng powers ko ang mga ganitong sitwasyon. Hahahaha…. Ay teka naalala ko tuloy bigla na noong kinikuha ko ang kursong Filjorn nabasa ko ang librong “ STAYING ALIVE” ang nilalaman nito ay ang mga tips kung papaano makakapaguingat ang isang reporter o journalist. At nakalahad din ditto ang isang table na nakasulat ang mga pangalan ng mga reporters na bigla nalang nawawala noong panahon ni Marcos. Ito ay isang magandang libro at napakaraming matututunan ditto at masarap basahin.

Mabalik nga naman tayo sa artikulo, sina Monico at Rene ay mga kilalalang gur din noon sa UP, na nakapagiwan ng matinding marka at bakas sa mga taong nakahalubilo at nakasama nila na talagang nagluluksa at naapektohan. Ang pagluluksa ng mga taong ito ay tumatagal sapagkat naihahambing nila ang sariling buhay sa buhay ng mga yumao. Tulad nalang ng mga bagay na nagawa at hindi nagawa ng yumao sa di maiiwasan naihahambing ng tao ang sarili nilang buhay at karanasan sa pagluluksa. Sa kabilang banda ang yumaong tao na tulad nila Rene ay nakakatulong makapagparealize sa mga naiwan na ilang bagay na hindi pa nila lubusang naiisip dati. At talaga naming hindi mo maiiwasan ang pagiisip sa mga nagawa ng mga taong ito para sa iyo, sa kapwa mo, at sa bayan, kaya’t minsan maikokompera mo ang sarili mo sa kanila.