Mga Miyembro
Jologs sa panahon ni Arroyo
ni Charles Ryan Neil t. Perez
Filculm Entri # 2
Sa panahong ito, subukan mong maglakad sa mall. Sinasabing ang mall ay bukas para sa lahat. Kahit sino ay maaaring makatapak at pumasok sa loob nito. May maayos na buhok, malinis na damit, tsinelas man o sapatapos ang suot, ayos na dahil makakapasok ka na. Ngunit ganoon lang ba talaga ang kailangan upang makapasok sa mall? Oo, kailangan nga ang mga iyon subalit sa panahon ngayon ay hindi sapat na may maayos kang damit o polo, pantalon o shorts, tsinelas o sapatos.
Simula’t sapul, ninanais na ng mga mamamayang Pilipino na makisabay sa uso na kitang-kita pa rin naman hanggang sa panahon ngayon. Ang pagbili ng damit galing sa Bench at Human, ang pagkakaroon ng isang pares ng tsinelas tulad nalang ng Havaianas at Banana Peel, ang pagsuot ng Nike o Adidas na sapatos ay ilan lamang sa mga ginagawa nating mga Pilipino upang magkaroon tayo ng kaibahan sa mga taong iniisip natin na hindi natin ka-uri. Takot tayong mapabilang sa mababang uri kung kaya’t gumagamit tayo ng mga may brand na mga damit upang masabi na nakahihigit tayo sa iba pang tao. Nagiging pamantayan na ang pagkakaroon ng mga ganitong mga gamit upang mapabilang ang isang tao sa gitnang uri.
Malaking usapin ang pera sa pagbili ng mga ganitong kagamitan. Kinakailangan nga naman na mayroong pera ang isang taong nagnanais bumili at magkaroon ng mga bagay na iyon. Nariyan na ang pagtratrabaho ng karamihan sa call center kahit na sila ay nagtapos ng kursong Psychology o Philosophy. Alam naman kasi natin lahat na malaki ang kita rito kung kaya’t marami ang naeenganyo at nagnanais na magtrabo sa ganitong klaseng kumpanya kahit na isugal pa nila ang kanilang kalusugan. Para sa ibang nasa mababang uri talaga sa ating lipunan, ang nakikitang paraan ng mga taong ito ay ang pagnanakaw sa iba’t ibang lugar, paggamit at pagbebenta ng drugs at marami pang karumal dumal na gawain upang magkaroon lamang ng salapi at matustusan nito ang kanyang kailangan at ang mga bagay na hindi naman kinakailangan ngunit ninananais parin bilihin upang mapasama lang sa gitnang uri at tuluyan ng hindi mapabilang sa mababang uri. Ang tao nga naman, gagawin ang lahat, huwag lang magmukhang mahirap.
Mayaman yata tayong mga Pinoy, paano ba naman, nakakabili pa tayo ng mga bagay na ating gusto sa kabila ng paghihikahos at paghihirap ng ating bansa. Nagkakaroon pa tayo ng pera pambili ng mga bagay na maaaring magpakita n gating estado at kalagayan sa buhay. Tingin dito, tingin doon. Sa kaliwa, kanan o gitna. Walang nais magpalamang sa kanyang kapwa gaya nalang ng sabi ni Rolando Tolentino sa kanyang artikulong Jologifikasyon. Sa pamamagitan nito, makikita natin ang pagiging creatibo ng mga Pilipino, na kahit ano ay gagawin masabi lang na sila ay may kaya sa buhay at naka-aangat sa iba. Subalit itong ganitong klaseng pag-iisip ay hindi kasalanan ng mga Pilipino dahil sinasabing kasalanan ito ng rehimeng Arroyo.
Sa panahong ito, lahat daw ay nakabatay na sa cost-benefit-analysis. Ito ang pinakamaliit o pinakamurang halaga ng gastos ng gobyerno para sa pinakamalaking balik na kita. Na ayon na rin kay Rolando Tolentino, ang epekto o ang mangyayari sa huli ay nakasalalay ang pag-unlad ng sarili sa pagsisikap at pagpupursigi sa kanyang gawain. Na bahagyang ayos lang naman sa akin dahil tinuturuan tayo na maging masipag at paghirapan ang anumang bagay na ating ginagawa o gagawin pa lamang. Ngunit sa tingin ko ay hindi rin ito maganda dahil maaring ang makitang solusyon ng iba, lalo na ang mga taong nasa mababang uri, ay ang pagnanakaw, pagdrudrugs at pagbebenta nito at pagpatay na hindi naman talaga mabuti at walang maidudulot na kaayusan kahit kailan. Minsan nga ay napapaisip ako kung isa bang solusyon ang pag-rarally o nagiging problema lang ba lalo at minsa’y wala naman yatang nagagawa ito sa mga mamamayan at hindi natitinag ang ating gobyerno, lalo na sa panahon ni Arroyo. Lahat na rin yata sa panahong ito ay nagmistulang serbisyo publiko ng mga kapwa nating mamamayan na nasa gitnang uri at minsan pa ay ang mga tumutulong sa mga mahihirap ay kapwa mahihirap rin o kapareho ang estado sa buhay o mas nakaka-angat lang ng kaunti.
Sinasabi ko ang mga ganitong bagay-bagay dahil sa ang nangyayari sa ating mga Pilipino ay nagpopokus tayo kung paano tayo aangat sa ibang pa, sa halip na tulungan ang mga nasa ibaba na pumantay sa atin upang mas maging maunlad ang bayan. Para kasi sa akin ay hindi rin mabisa ang pagrarally at politikal na pagkilos at kung anu-ano pang pag-alsa dahil kaunti nga lamang ang lalahok sa mga ganitong paggawa. Hindi ko na rin alam kung ano ang gagawin para lang mai-ayos at maiwasto ang mga kamalian sa bayang ito. Nagkakaroon ng dibisyon ang lahat ng mga bagay-bagay, gaya nalang ng uri at estado sa buhay, na noong unang panahon ay pantay-pantay naman ang lahat. Ginawa tayo ng Diyos na magkakapantay at hindi ko lubusang maisip na lagi nalang may naka-aangat sa iba kahit saan. Hindi naman ito masama ngunit kung ang tao ay nagpapayabangan at kung anu-ano ang ginagawa para lang makalamang sa iba, tulad nalang sa rehimeng Arroyo na kung saan ginagawa ang lahat para lamang masabi na maunlad at umuusad ang bayan, ay tila wala talagang patutunguhan.
Maganda at maayos ang konsepto na magkaroon tayo ng maraming foundations, tulad nalang ng GMA Kapuso Foundation na nagbibigay ng canned goods and iba pang pagkain sa mga nasalanta ng bagyo at iba pang organisasyon na tutugon at tutulong sa pangangailangan ng ating mamamayan at bayan. Katulad nalang ng sabi sa artikulo, maaaring ito ang maging dahilan upang mapatalsik ang ating Pangulo sa kanyang pwesto ngayon dahil parang wala na siyang masyadong naitutulong sa bayan. Sa huli ay maiiwasan na rin natin kahit papaano ang pagkokompara sa bawat isa, ang pagpipili kung saan tayong uri nararapat dahil hindi naman ito maganda. Makaka-pokus tayo sa pag-papaunlad ng ating bansa kaysa sa pagpapaunlad sa ating mga sarili lamang. Mas makakatulong tayo sa iba kaysa sa ating sarili lang ang ating tinutulungan. At dahil sa mga ito, maari na rin natin maiwasan ang paglingon sa ating kaliwa’t kanan at ang pag-iisip na makalamang sa ating kapwa at maiiwasan na rin nating maging Jologs.
Simula’t sapul, ninanais na ng mga mamamayang Pilipino na makisabay sa uso na kitang-kita pa rin naman hanggang sa panahon ngayon. Ang pagbili ng damit galing sa Bench at Human, ang pagkakaroon ng isang pares ng tsinelas tulad nalang ng Havaianas at Banana Peel, ang pagsuot ng Nike o Adidas na sapatos ay ilan lamang sa mga ginagawa nating mga Pilipino upang magkaroon tayo ng kaibahan sa mga taong iniisip natin na hindi natin ka-uri. Takot tayong mapabilang sa mababang uri kung kaya’t gumagamit tayo ng mga may brand na mga damit upang masabi na nakahihigit tayo sa iba pang tao. Nagiging pamantayan na ang pagkakaroon ng mga ganitong mga gamit upang mapabilang ang isang tao sa gitnang uri.
Malaking usapin ang pera sa pagbili ng mga ganitong kagamitan. Kinakailangan nga naman na mayroong pera ang isang taong nagnanais bumili at magkaroon ng mga bagay na iyon. Nariyan na ang pagtratrabaho ng karamihan sa call center kahit na sila ay nagtapos ng kursong Psychology o Philosophy. Alam naman kasi natin lahat na malaki ang kita rito kung kaya’t marami ang naeenganyo at nagnanais na magtrabo sa ganitong klaseng kumpanya kahit na isugal pa nila ang kanilang kalusugan. Para sa ibang nasa mababang uri talaga sa ating lipunan, ang nakikitang paraan ng mga taong ito ay ang pagnanakaw sa iba’t ibang lugar, paggamit at pagbebenta ng drugs at marami pang karumal dumal na gawain upang magkaroon lamang ng salapi at matustusan nito ang kanyang kailangan at ang mga bagay na hindi naman kinakailangan ngunit ninananais parin bilihin upang mapasama lang sa gitnang uri at tuluyan ng hindi mapabilang sa mababang uri. Ang tao nga naman, gagawin ang lahat, huwag lang magmukhang mahirap.
Mayaman yata tayong mga Pinoy, paano ba naman, nakakabili pa tayo ng mga bagay na ating gusto sa kabila ng paghihikahos at paghihirap ng ating bansa. Nagkakaroon pa tayo ng pera pambili ng mga bagay na maaaring magpakita n gating estado at kalagayan sa buhay. Tingin dito, tingin doon. Sa kaliwa, kanan o gitna. Walang nais magpalamang sa kanyang kapwa gaya nalang ng sabi ni Rolando Tolentino sa kanyang artikulong Jologifikasyon. Sa pamamagitan nito, makikita natin ang pagiging creatibo ng mga Pilipino, na kahit ano ay gagawin masabi lang na sila ay may kaya sa buhay at naka-aangat sa iba. Subalit itong ganitong klaseng pag-iisip ay hindi kasalanan ng mga Pilipino dahil sinasabing kasalanan ito ng rehimeng Arroyo.
Sa panahong ito, lahat daw ay nakabatay na sa cost-benefit-analysis. Ito ang pinakamaliit o pinakamurang halaga ng gastos ng gobyerno para sa pinakamalaking balik na kita. Na ayon na rin kay Rolando Tolentino, ang epekto o ang mangyayari sa huli ay nakasalalay ang pag-unlad ng sarili sa pagsisikap at pagpupursigi sa kanyang gawain. Na bahagyang ayos lang naman sa akin dahil tinuturuan tayo na maging masipag at paghirapan ang anumang bagay na ating ginagawa o gagawin pa lamang. Ngunit sa tingin ko ay hindi rin ito maganda dahil maaring ang makitang solusyon ng iba, lalo na ang mga taong nasa mababang uri, ay ang pagnanakaw, pagdrudrugs at pagbebenta nito at pagpatay na hindi naman talaga mabuti at walang maidudulot na kaayusan kahit kailan. Minsan nga ay napapaisip ako kung isa bang solusyon ang pag-rarally o nagiging problema lang ba lalo at minsa’y wala naman yatang nagagawa ito sa mga mamamayan at hindi natitinag ang ating gobyerno, lalo na sa panahon ni Arroyo. Lahat na rin yata sa panahong ito ay nagmistulang serbisyo publiko ng mga kapwa nating mamamayan na nasa gitnang uri at minsan pa ay ang mga tumutulong sa mga mahihirap ay kapwa mahihirap rin o kapareho ang estado sa buhay o mas nakaka-angat lang ng kaunti.
Sinasabi ko ang mga ganitong bagay-bagay dahil sa ang nangyayari sa ating mga Pilipino ay nagpopokus tayo kung paano tayo aangat sa ibang pa, sa halip na tulungan ang mga nasa ibaba na pumantay sa atin upang mas maging maunlad ang bayan. Para kasi sa akin ay hindi rin mabisa ang pagrarally at politikal na pagkilos at kung anu-ano pang pag-alsa dahil kaunti nga lamang ang lalahok sa mga ganitong paggawa. Hindi ko na rin alam kung ano ang gagawin para lang mai-ayos at maiwasto ang mga kamalian sa bayang ito. Nagkakaroon ng dibisyon ang lahat ng mga bagay-bagay, gaya nalang ng uri at estado sa buhay, na noong unang panahon ay pantay-pantay naman ang lahat. Ginawa tayo ng Diyos na magkakapantay at hindi ko lubusang maisip na lagi nalang may naka-aangat sa iba kahit saan. Hindi naman ito masama ngunit kung ang tao ay nagpapayabangan at kung anu-ano ang ginagawa para lang makalamang sa iba, tulad nalang sa rehimeng Arroyo na kung saan ginagawa ang lahat para lamang masabi na maunlad at umuusad ang bayan, ay tila wala talagang patutunguhan.
Maganda at maayos ang konsepto na magkaroon tayo ng maraming foundations, tulad nalang ng GMA Kapuso Foundation na nagbibigay ng canned goods and iba pang pagkain sa mga nasalanta ng bagyo at iba pang organisasyon na tutugon at tutulong sa pangangailangan ng ating mamamayan at bayan. Katulad nalang ng sabi sa artikulo, maaaring ito ang maging dahilan upang mapatalsik ang ating Pangulo sa kanyang pwesto ngayon dahil parang wala na siyang masyadong naitutulong sa bayan. Sa huli ay maiiwasan na rin natin kahit papaano ang pagkokompara sa bawat isa, ang pagpipili kung saan tayong uri nararapat dahil hindi naman ito maganda. Makaka-pokus tayo sa pag-papaunlad ng ating bansa kaysa sa pagpapaunlad sa ating mga sarili lamang. Mas makakatulong tayo sa iba kaysa sa ating sarili lang ang ating tinutulungan. At dahil sa mga ito, maari na rin natin maiwasan ang paglingon sa ating kaliwa’t kanan at ang pag-iisip na makalamang sa ating kapwa at maiiwasan na rin nating maging Jologs.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment